Հնագետները Անգլիայի Դորսեթ քաղաքում մոտ երկու հազար տարի առաջ ապրած կելտ աղջկա մնացորդներ են հայտնաբերել: Այդ մնացորդները, կարծես, վկայում են հնարավոր մարդկային զոհաբերության մասին, գրում է Live Science-ը:
Աղջիկը մոտավորապես 15-17 տարեկան է եղել, և նրա մարմինը գտնվել է դեմքով դեպի ներքև՝ լքված փոսի հատակին՝ առանց թաղման իրերի: Դատելով ոսկորների դիրքից՝ նրա դաստակները, ամենայն հավանականությամբ, կապված են եղել մարմնի առջև:
Նախագծի առաջատար հնագետ, Բորնմութի համալսարանի դոկտոր Մայլս Ռասելը նշել է, որ թաղման դիրքը և համատեքստը «փոսի մեջ պարզապես նետված մարմնի տպավորություն են ստեղծում»:
Այս հայտնագործությունը պեղումների ավելի լայն շարքի մի մասն էր, որը բացահայտել էր ևս երկու նմանատիպ կանացի թաղումներ: Դրանցից մեկը, որը հայտնաբերվել է 2024 թվականին, ևս պատկանել է դեռահասի՝ դեմքով դեպի ներքև դրված, իսկ մյուսը՝ մի երիտասարդ կնոջ, որը մահացել է պարանոցին ստացած հարվածից:
Երեք դեպքերն էլ գրանցվել են մ.թ.ա. առաջին դարում կելտական Դուրոտրիգես ցեղի բնակեցրած տարածքներում, որը հռոմեական նվաճումից առաջ հարավային Բրիտանիայի ամենաառաջադեմ հասարակություններից մեկն էր։
Այդ թաղումների առանձնահատկությունները հետազոտողներին հիմք են տվել ենթադրելու, որ երիտասարդ կանայք, հնարավոր է, զոհաբերվել են։ Զարդերի և նվերների բացակայությունը, անբնական դիրքերը և մարմինների հետ վարվելու ձևը ցույց են տալիս, որ այս աղջիկները, հավանաբար, պատկանում էին հասարակության ամենաքիչ պաշտպանված շերտին։
Գիտնականները զգուշորեն օգտագործում են «disposable»՝ «միանգամյա օգտագործման» կամ «սպառվող» եզրույթը՝ ակնարկելով, որ համայնքի անդամներից ոմանց կյանքը, ըստ ամենայնի, քիչ արժեք ունեցող է համարվել։
Դուրոտրիգես ցեղը կելտական աշխարհի մաս էր կազմում և, ինչպես ցույց են տալիս ժամանակակից գենետիկական հետազոտությունները, հնարավոր է, որ ունեցել է մայրական կառուցվածք. տղամարդիկ տեղափոխվում էին իրենց կանանց գյուղեր։ Դա կանանց զոհաբերելու փաստը դարձնում է հատկապես տարօրինակ. հնարավոր է, որ նման ծեսերը կատարվել են ճգնաժամի ժամանակ՝ աստվածներին հանգստացնելու կամ հասարակության մեջ հավասարակշռությունը վերականգնելու համար։
Այս գտածոները թվագրվում են մ.թ.ա. մոտ 100 թվականին։ Հնագետները ներկայում նախատեսում են ԴՆԹ-ի և իզոտոպների վերլուծություն՝ աղջիկների ծագումը, ինչպես նաև և այն՝ արդյոք նրանք տեղացինե՞ր են, թե՞ բերված են այլ տարածաշրջաններից: Առայժմ հետազոտողները զգուշորեն ենթադրում են, որ դա, ըստ ամենայնի, կելտերի շրջանում ծիսական զոհաբերության հազվագյուտ ապացույց է, և որ այդ ծեսերը կարող էին շատ ավելի բարդ և երկիմաստ լինել, քան նախկինում կարծում էին: